Είχα συνέντευξη για δουλειά σήμερα και όταν γύρισα έκατσα να φάω με την μάνα μου (μιας και είμαι ένας υπερήφανος νέος που μένει ακόμα με τους δικούς του!).Πάνω στην συζήτηση πέφτει και το θέμα της συνέντευξης που πέρασα και με ρωτάει η μάνα μου αν έμαθα πόσο είναι ο μισθός εκεί πέρα. Την κοίταξα με ένα βλέμα του στυλ (what the f@@@?) Βασικα η ερώτηση της δεν ήταν καθόλου παράξενη αλλά έπιασα τον εαυτό μου να αντιδράει λες και με ρώτησε για κάτι αφύσικο.Της απαντάω ότι δεν τέθηκε αυτό το θέμα καθώς επικεντρωθήκαμε σε άλλα θέματα. Μου ανέφερε οτι παλαιότερα,οταν και δούλευε, και μέσα απο την εμπειρία της ήξερε οτι αρκετά άτομα έθεταν και ρωτούσαν για το θέμα του μισθού προφανώς σε μια κοινωνία που δεν είχε τόσους άνεργους,σε μια κοινωνία που ο ανώτατος μισθός που ξεκινούσες(τουλάχιστον στον ιδωτικό τομέα) ήταν σχετικά καλός. Και φτάνω να πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να βρει δουλειά αλλα να έχει φτάσει (η να τον έχουν φτάσει) στο σημείο να μη σκεφτεται το πόσα λεφτά θα πάρει(αξίζοντας το φυσικά). Άλλωστε και 500 ευρώ να μας δώσουν θα πούμε στο τέλος ευχαριστώ!
Για την ιστορία αναφέρω την συζήτηση αυτή γιατι κάθομαι και προβληματίζομαι (με μικρά διαλείματα παίζοντας Football Manager,ναι ακόμα παραμένω addicted) προσωπικά για το πως διαστρεβλώνεται η σκέψη μας μέσα από αυτό που ζούμε στην Ελλάδα.Με ρωτάνε αρκετοί γιατί δεν φεύγω πάλι έξω όπως κάνουν αρκετά άτομα μπας και βρω καμία δουλειά με καλό μισθό.Θέλω να πιστεύω οτι κάθομαι γιατί 1) δεν θέλω να ξαναβγώ εξω,2) γιατί πιστεύω οτι μπορώ να βρω κάτι σε αυτήν την πόλη 3) με διακατέχει μαζοχισμός 3) γιατί επειδή βλέπω οτι γίνεται προσπαθεια να ωθήσουν/διώξουν αρκετούς νέους στο εξωτερικό, εμένα μου φαίνεται άσχημο και θέλω να το παλέψω οσο γίνεται.Δεν με αρέσει και μάλιστα με εξοργίζει το πόσο πολύ εύκολα σου θέτουν το ερώτημα της ξενιτιάς.Ειδικα με όσους βολεμένους (με την κακή έννοια) μιλάω μου το λένε με ευκολία λες και θα πάω για τσίχλες στο περίπτερο. Το ξέρω οτι με όλα αυτα πάω κόντρα στη φύση :P.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου